Hallo
Mijn naam is Sylvia Beernaert en ik ben 24 jaar. Een paar weken terug heb ik mij laten vertellen (of wijsmaken) dat ik in het geografische middenpunt van West-Vlaanderen woon, daarmee weet u waarschijnlijk niet veel.. En als ik u zeg dat de Bonduelle groentjes, Louis Talpe(Mega Toby voor de kenners),bakstenen van Desimpel en het lekkere bier Hapkin echte streekproducten zijn weet u waarschijnlijk nog niet veel meer…
Wel ik zal het u zeggen,de kern van onze provincie ligt in Kortemark! Of het inderdaad zo is laat ik in het midden, maar toen die persoon het mij vertelde was ik toch ‘preus ne Kortemarknaere’ te zijn.
Mijn jeugd associeer ik altijd met de scouts want dat was de plaats waar ik elk weekend rondhing, waar al mijn vriend(inn)en zijn, waar ik alles ontdekt heb. Dit jaar ben ik er toch met enige spijt definitief mee gestopt. De verbondenheid die ik ook hier voel zal er wellicht altijd zijn, eens een scout altijd een scout!( Bij het schrijven van deze woorden betrap ik mezelf even op een spontane glimlach.)
Na mijn middelbare studies ben ik begonnen aan mijn eerste jaar sociaal werk in het Ipsoc te Kortrijk. Drie examens vóór het einde van het academiejaar heb ik besloten om te stoppen. De zin, de drive, om verder te gaan was verdwenen. Mijn resultaten van de meegedane examens waren nochtans positief, tot grote vreugde van mijn ouders, maar mijn besluit stond vast, ik wou iets anders doen, tot grote ramp voor mijn ouders.
Na een opleiding van één jaar ben ik dan gestart als polyvalent verzorgende bij Familiezorg. Ik werk nu al bijna 5 jaar bij deze thuiszorgdienst en doe mijn job nog altijd even graag. Het bijzondere van iedere situatie waarin je terechtkomt en de dankbaarheid en warmte die je terugkrijgt van de mensen maken het deze job de moeite waard. Vele mensen onderschatten deze job ook, fysiek en mentaal kan het soms erg zwaar zijn. Het gevoel dat ik nog niet aan het einde van mijn kunnen ben en het fysiek zware werk hebben mij dan uiteindelijk over de streep getrokken om terug te studeren, om de draad terug op te nemen die ik zes jaar geleden heb laten vallen. Veel mensen vragen mij nu of ik geen spijt heb dat ik toen destijds gestopt ben. Wel ik kan u verzekeren dat dit zeker niet het geval is. Ik heb er veel voor in de plaats gekregen, zo heb ik beroepshalve al heel veel mensen mogen leren kennen die mij nauw aan het hart liggen, ook het huis dat mijn vriend en ik eigenhandig gebouwd hebben en waar we ontzettend trots op zijn, zijn dingen die ze me nooit meer zullen afnemen en die ik zou gemist hebben moest ik destijds besloten hebben om toch verder te studeren.
Het eerste jaar in het afstandsonderwijs is nu al een paar maanden geleden waarmee het dus in feite al geschiedenis is en ik tenslotte toch bij het onderwerp van dit vak ben terechtgekomen. Een onderwerp die mij in zekere zin wel boeit en waarvan ik hoop dat mijn teksten jullie ook zullen boeien.
Tot schrijfs
Sylvia
Hey Sylvia
BeantwoordenVerwijderenJe bent terecht trots op wat je de voorbije jaren gepresteerd hebt. Hoe deze mensen meer diepgang aan jouw leven hebben gegeven, zo zal jij ook dag in dag uit heel veel betekenen voor deze mensen. Het geen je doet is goud waard! Jammer dat de verdienste niet in dezelfde verhouding is. Een groot verschil met het salaris van een manager die de ganse dag moet vergaderen en zich intussen aan het 'vetmesten' is. Hij draagt inderdaad een grote verantwoordelijkheid, hoge studies, ext, we snappen het natuurlijk wel. Maar ik geloof dat we toch allemaal vol ongeloof horen welke bonussen of afscheidspremies worden uitgekeerd. Het gaat althans mijn verstand te boven.
Een extra verloning zou een job als thuisverzorgende toch een stuk aantrekkelijker maken en zoals laatst in VOLT verdienen soortgelijke jobs meer waardering.
Sylvia ik ben blij dat je uw studies terug hebt opgenomen. We wensen allemaal te groeien in ons kunnen en als mens en we zullen dit allemaal de komende maanden en jaren mogen ervaren.