Karel Lodewijck Napoleon Bonaparte werd geboren in Parijs op 20 april 1808 als derde zoon, na Napoleon Karel en Napoleon Lodewijck, van Lodewijck Napoleon Bonaparte, koning van Holland en Hortense de Beauharnais.
Zijn jeugd bracht hij door in ballingschap in Zwitserland en Duitsland.
Karel Lodewijk’s oudste broer, Napoleon Karel, was de eerste neef en dus de eerste troonopvolger van de ‘echte’ Napoleon I, die wou hem adopteren en zelf opvoeden tot waardige opvolger maar stootte op verzet van zijn broer. In 1805 werd hij dan toch benoemd als wettige opvolger. Twee jaar later stierf hij op 5-jarige leeftijd aan de kroep.
De andere broer van Karel Lodewijk, Napoleon Lodewijk stierf in 1831 op 27- jarige leeftijd aan roodvonk tijdens een opstand tegen het pauselijk gezag in Italië.
In 1811 kreeg Napoleon I een zoon, Napoleon Frans Karel Jozef Bonaparte, zijn enige wettige zoon. Toen het Eerste Franse Keizerrijk van zijn vader ineen stortte werd hij als 4- jarig kind voor twee weken als keizer benoemd als Napoleon II.
Op 21 jarige leeftijd overleed hij aan de gevolgen van tuberculose.
Toen Napoleon I in 1812 terugkwam van een teleurstellende veldslag in Rusland had hij veel tegenwind gekregen vanuit de naburige landen. Vele keerden zich tegen hem en in augustus 1813 werd hij verpletterend verslagen tijdens de Volkerenslag in Leipzig. Het jaar erop besloten zijn tegenstanders onverwacht om de Franse hoofdstad aan te vallen wat hen ook is gelukt op 31 maart 1814. Napoleon werd gedwongen troonsafstand te doen en werd verbannen naar Elba, een eiland in de Middellandse Zee. Frankrijk werd nu geregeerd door Lodewijk XVIII. Tien maanden na zijn verbanning ontsnapte hij en keerde hij terug naar Parijs waar hij goed werd ontvangen door het volk en het leger. Deze waren niet tevreden met hoe Lodewijk XVIII het land regeerde. Door de grote steun die hij kreeg van het leger vluchtte Lodewijk naar Gent.
Napoleon I was weer aan de macht. Zijn vroegere tegenstanders waren hier niet tevreden mee en bereidden zich voor op een nieuwe oorlog. Nabij Waterloo kwam het tot een gevecht waarbij Napoleon uiteindelijk verloor. Door zijn soldaten in de steek te laten kon hij ontsnappen. Hij wou vluchten naar de Verenigde Staten maar dat werd hem verhinderd. De enige uitweg die er voor Napoleon nog restte was zich overgeven. Op 22 juni 1815 deed Napoleon dan voor de tweede keer voorgoed afstand van de troon. Zijn laatste jaren leefde hij in ballingschap op het eiland Sint-Helena waar hij in 1821 op 51-jarige leeftijd stierf,waarschijnlijk aan de gevolgen van kanker. Het verlies in Waterloo had ook zijn gevolgen voor Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte (Napoleon II, neef van Napoleon I, de zoon van de broer van Napoleon I), hij werd samen met zijn moeder het land uitgewezen.
Frankrijk werd ondertussen geregeerd door de 4-jarige zoon van Napoleon I, die tot keizer werd uitgeroepen als Napoleon II. De regeerperiode duurde niet lang en na twee weken werd hij terug vervangen door Lodewijk XVII en deed dit tot zijn dood in 1824. Zijn broer Karel X, laatste koning uit de hoofdlijn van de Bourbons volgde hem daarna op. Hij regeerde als een autoritaire vorst met de steun van hoge adel en hoge geestelijkheid. Hij probeerde a.d.h.v. antiliberale wetten het Ancien Regime te herstellen. Dit stootte op weerstand van de liberale kamerwetgeving en groeide uit tot een staatsgreep waarop dan ook de julirevolutie, die drie dagen duurde, volgde waarbij de koning op 31 juli 1830 troonsafstand moest doen. Een ander gevolg van de julirevolutie is dat België zich afscheurt van de Nederlanden.
Karel X wou dat zijn kleinzoon hem opvolgde maar de Kamer van Afgevaardigden negeerde dat en maakte Lodewijk Filips , afstammeling van Lodewijk XIV, tot de nieuwe Franse Koning. Lodewijk Filips voerde een volkmonarchie waarbij hij koning der Fransen was en niet langer koning van Frankrijk. Als nieuwe koning schafte hij de oude Franse ridderorden af en in de plaats kwam een Legioen van Eer. Er werd ook een medaille, het Kruis van Juli, gemaakt voor de strijders tijdens de Julirevolutie. Hij steunde ook de Belgische opstand en in 1832 werd zijn dochter de eerste koningin der Belgen.
In het begin was hij zeer geliefd bij het volk en dit leverde hem de naam Burgerkoning op. Later verminderde zijn populariteit , zijn regering werd gezien als conservatief en de tegenstellingen tussen arm en rijk werden groter.
In 1836 en 1840 heeft Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte d.m.v. twee staatsgrepen tevergeefs geprobeerd, als wettige erfgenaam van Napoleon I, om aanstalten te maken op de Franse troon. De eerste staatsgreep in 1836 leverde hem geen veroordeling op maar wel een verbanning naar de Verenigde Staten. Voor de tweede staatsgreep was men minder mild en werd hij opgesloten in Ham.
In 1846 slaagt hij erin om te ontsnappen naar Engeland.
Een economische crisis in 1847 dreef de burgers van Frankrijk opnieuw tot revolutie tegen hun koning. In februari 1848 ontstond de revolutie die een eind maakte aan de julimonarchie van Lodewijk Filips en een tweede Franse Republiek vestigde. Dit maakte het mogelijk voor Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte om naar Frankrijk terug te keren.
Terug in Frankrijk werd hij verkozen als parlementslid in de Assemblée Nationale( het Franse lagerhuis van het tweekamerparlement, het Hogerhuis is de Senaat).
De Tweede Franse Republiek bleek veel conservatiever dan eerst gedacht. De werkloosheid was groot en onder druk van Louis Blanc werden de Ateliers Nationaux opgericht, waar werklozen te werk gesteld werden. Dit project bleek een groot succes te zijn maar wanneer door regeringsmaatregelen het project dreigde te mislukken gingen de Parijse werklozen in juni de straat op voor een sociaal en democratische republiek (junioproer). Dit protest werd op bloedige wijze neergeslagen door Louis Eugene Cavaignac, een Franse politicus en militair. Deze stelde zich kandidaat voor de presidentsverkiezingen maar verloor op 10 december met een grote achterstand tegen Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte. Deze had zich immers ook kandidaat gesteld en haalde bijna 75 procent van de stemmen binnen, dit maakt hem de eerste Franse president verkozen door het volk.
In 1851 wil hij de grondwet veranderen, zodat de president zich herkiesbaar kon stellen, maar hij stuit op verzet van het parlement. Hierop pleegt hij een staatsgreep waarbij hij het parlement ontbind en hij d.m.v. een volksraadpleging toch nog zijn ambtstermijn kan verlengen met tien jaar.
Een jaar later organiseert hij nog een volksraadpleging en wordt Karel Lodewijk Napoleon Bonaparte als keizer Napoleon III uitgeroepen. Het tweede Keizerrijk is hiermee ingezet. Tot 1870 heeft Napoleon III geregeerd over Frankrijk. Het was in dit jaar dat hij de strijd bij de slag van Sedan had verloren. In 1871 begaf hij zich dan als balling naar Engeland waar hij twee jaar later stierf.
