In de 20ste eeuw werden er opgravingen gedaan naar deze beschaving en men kwam tot de vaststelling dat deze beschaving samen met het Oude Egypte en Mesopotamie tot de eerste hoog ontwikkelde beschavingen ter wereld mag gerekend worden.
In één van de heropgegraven steden bleek dat er een grondig uitgewerkte stadsplanning aanwezig was waarbij er toen al veel aandacht uitging naar de hygiëne. Het eerste systeem voor ‘afvalwaterbehandeling’ werd hier ontdekt. De huizen hadden een sanitair vertrek met een badkamer waarvan het afvalwater door een afhellende riool werd verwijderd en naar een straatput leidde. In de stad kon men zuiver water verkrijgen via openbare waterputten, sommige huizen hadden hun eigen waterput. Wanneer men nieuwe wijken bouwde werd dit telkens met een kanalisatiesysteem en putten gedaan. Deze voorziening lijkt te wijzen op het bestaan van een openbare dienst. In deze vroege beschaving is er dus in alle huizen een afwateringssysteem en toegang tot zuiver water, een voorziening die de dag van vandaag in sommige delen van de wereld nog steeds niet aanwezig is.[i]
Bij de Romeinen was er ook een uitgebreid systeem van watertoevoer en- afvoer. Het water vanuit verre bronnen werd vervoerd door speciaal aangelegde kanalen, aquaducten. Op de hoeken van de straten werden er ook openbare toiletten voorzien die het een stuk hygiënischer maakten dan de traditionele emmer met uitwerpselen en urine in de woonkamer.
In de middeleeuwen waren er geen rioleringen aanwezig in de steden. Overdag deed men zijn behoeft in de natuur, op straat of op een mesthoop. ’s Nachts gebruikte men een emmer die dan op één van deze plaatsen werd geledigd.
De edelen in kastelen deden hun behoefte in een kamertje bevestigd aan de kasteelmuur. De uitwerpselen belandden vaak in de slotgracht die tezelfdertijd gebruikt werden voor drinkwater.
In de 17 de eeuw deden bewoners van steden hun behoefte in een pot of op beerputten gebouwde kakdozen. De rijkeren deden het eerst op de kakstoel en het werd dan door het personeel geledigd in een open riool of beerput. Beerputten veroorzaakten vaak een gezondheidsprobleem. Het besmette beervocht sijpelde vaak in de waterputten en kon zo verscheidene ziekten verspreidden.
Eind 18e eeuw ontstond in Engeland het moderne toilet en begon men met de aanleg van riolen en waterleidingen.
In Frankrijk gebruikte men in de 19de eeuw het wisseltonnensysteem. Een systeem waarbij men zijn behoefte deed boven een beerton, die dan na enige tijd vervangen werd door een nieuwe lege ton. Het betekende een vooruitgang op hygiënisch vlak t.o.v. de beerput maar niet t.o.v. de op waterleiding en het riool aangesloten toilet. Opmerkelijk is hier dat gezinnen waarin een besmettelijke ziekte heerste, gekenmerkt werden door een afwijkend gekleurde ton.[ii]
Ook Abraham de Swaan vertelt over de stedelijke hygiëne in zijn boek. Zo waren de 19de eeuwse stadsstraten onverhard met open goten. Ze waren smerig en doortrokken van allerlei geuren, overal stuitte men op afval en vuilnis. De fabrieken die in het hart van de stad gelegen waren stortten hun smerige afval in de rivieren en kanalen van de stad. Stilaan begon men te beseffen dat deze stedelijke vervuiling een oorzaak kon zijn van verschillende epidemieën. De noodzaak van collectieve en verplichte maatregelen ter bestrijding van de risico’s van massale besmetting begon te groeien. Hoe de besmetting zich juist verspreidde wist men toen nog niet, men schreef ‘ grove nalatigheid’ toe als oorzaak van ziekte. Dergelijke epidemieën bracht de collectiviteit in gevaar. Om hen te wapenen tegen het gevaar deed men een beroep op de politie, die onder andere aan de armen een sanitaire discipline oplegden. De stad verleende stilaan ook diensten die de stedelijke hygiëne en levensomstandigheden deed verbeteren, zoals straatverlichting, aanleg van verharde wegen, voorzien in zuiver drinkwater, ophalen van afval en vuilnis en het verwijderen van menselijke uitwerpselen,…Om uiteindelijk de besmetting van de drinkwaterbronnen tegen te gaan begon men met het installeren van een openbaar waterleiding- en rioleringnet door de hele stad.[iii]
[i] Wikipedia.(s.d.). indusbeschaving. Geraadpleegd op30 juli 2011, op http://nl.wikipedia.org/wiki/Indusbeschaving
[ii] Van Marion.R.(s.d.). Geschiedenis. Geraadpleegd op 31 juli 2011, op http://www.euronet.nl/users/helle/hygiene1.htm
[iii] De Swaan, A. (2004). Zorg en de staat. Zesde druk. Amsterdam: Bert Bakker
Geen opmerkingen:
Een reactie posten